Day: January 9, 2013
Serbia resolves
A birdie tells me this is what the Serbian parliament will be asked to approve on Saturday (I’ll withhold comment until I’ve had a chance to study it more carefully, perforce in English):
‒ Imajući u vidu da Autonomna pokrajina Kosovo i Metohija zauzima centralno mesto u političkom, ekonomskom, bezbednosnom, kulturološkom, identitetskom i duhovnom smislu za Republiku Srbiju i njene građane,
‒ U želji da ostvari dugoročni državni i nacionalni cilj – očuvanje celovitosti državne teritorije, suvereniteta, ekonomski razvoj, zaštitu političkih, ekonomskih i bezbednosnih interesa Republike Srbije na području Kosova i Metohije, omogućavanje boljeg života za sve građane pristupanjem Evropskoj Uniji, demografski oporavak,
‒ Polazeći od toga da svako rešenje, bilo opšteg ili nekog posebnog pitanja, o privremenom, prelaznom ili konačnom statusu Kosova i Metohije, o položaju Srba u Pokrajini ili o zaštiti srpskog verskog i kulturnog nasleđa, mora da bude u skladu sa Ustavom Republike Srbije i Rezolucijom SB UN 1244,
‒ Potvrđujući stavove iz Rezolucije Narodne skupštine Republike Srbije o mandatu za političke razgovore o budućem statusu Kosova i Metohije od 21. novembra 2005. godine, Rezolucije Narodne skupštine Republike Srbije povodom „Predloga za sveobuhvatno rešenje statusa Kosova“ specijalnog izaslanika generalnog sekretara UN Martija Ahtisarija i nastavka pregovora o budućem statusu Kosova i Metohije od 14. februara 2007. godine, Rezolucije Narodne skupštine Republike Srbije o neophodnosti pravednog rešavanja pitanja Autonomne Pokrajine Kosovo i Metohija zasnovanog na međunarodnom pravu od 25. jula 2007. godine, Rezolucije Narodne skupštine Republike Srbije o zaštiti suvereniteta, teritorijalnog integriteta i ustavnog poretka Republike Srbije od 26. decembra 2007. godine i Odluke Narodne skupštine Republike Srbije o potvrđivanju Odluke Vlade Republike Srbije o poništavanju protivpravnih akata privremenih organa samouprave na Kosovu i Metohiji o proglašenju jednostrane nezavisnosti od 18. februara 2008. godine,
‒ Uviđajući neophodnost kontinuiranog i usaglašenog delovanja koje zahteva višegeneracijsku privrženost, ali i korišćenje celokupnog institucionalnog, naučno-akademskog i političkog iskustva stečenog tokom dva veka razvoja novovekovne srpske državnosti,
‒ Prepoznajući mogućnost da utvrđen, planski i sistematičan rad na ostvarivanju ovog državnog i nacionalnog cilja može da posluži kao centar postepenog ali postojanog okupljanja, dugoročnog jačanja društvene kohezije, dalje izgradnje i afirmacije nacionalnog identiteta ali i kao doprinos Republike Srbije globalnoj društvenoj i političkoj zajednici,
‒ Oslanjajući se na jedinstveni državni pristup pitanju Kosova i Metohije, kao na funkcionalni politički mehanizam u okviru koga sve institucije, ostvarujući aktivnosti iz svojih Ustavom i zakonima utvrđenih nadležnosti, usaglašeno deluju na ostvarivanju utvrđenih državnih i nacionalnih ciljeva, rešavanju otvorenih i tekućih političkih pitanja, i operativnom sprovođenju dogovora koji su postignuti i koji budu postignuti između predstavnika Republike Srbije i predstavnika privremenih institucija samouprave u Prištini,
Na osnovu člana 99. tačka 7. Ustava Republike Srbije i člana 8. stav 1. Zakona o Narodnoj skupštini („Službeni glasnik RS”, broj 9/10),
Narodna skupština Republike Srbije, na sednici …………….. zasedanja u 2013. godini, održanoj …………. 2013. godine, donela je
REZOLUCIJU
Narodne skupštine Republike Srbije o osnovnim principima za političke razgovore sa privremenim institucijama samouprave na Kosovu i Metohiji
1. Narodna skupština Republike Srbije, na osnovu Političke platforme za razgovore sa predstavnicima privremenih institucija samouprave u Prištini, utvrđuje osnovne principe za političke razgovore sa predstavnicima privremenih institucija samouprave (PIS) u Prištini:
a) Republika Srbija, u skladu sa međunarodnim pravom, Ustavom i voljom građana, ne priznaje i nikada neće priznati jednostrano proglašenu nezavisnost Kosova;
b) Cilj razgovora je stvaranje preduslova da srpska zajednica i druge nacionalne zajednice širom Kosova i Metohije budu u mogućnosti da jačaju, rastu i žive u miru i sigurnosti;
v) Vlada Republike Srbije se ovlašćuje da nastavi sa implementacijom već postignutih dogovora i sporazuma sa predstavnicima PIS u Prištini . Predstavnici Republike Srbije obavezuju se da u nastavku dijaloga o rešavanju tehničkih i političkih pitanja sa predstavnicima PIS u Prištini i predstavnicima međunarodne zajednice, sve buduće sporazume postižu u skladu sa stavovima i osnovnim ciljevima ove Rezolucije, nastojeći da se sa predstavnicima PIS postigne sveukupni dogovor;
g) Razgovori sa predstavnicima PIS u Prištini i svaki dogovor koji bude postignut treba da daju doprinos evropskim integracijama Srbije.
d) Svi eventualni dogovori sa predstavnicima PIS u Prištini treba da budu postignuti uz konstantan dijalog sa predstavnicima Srba sa Kosova i Metohije.
2. Republika Srbija će kroz pregovore težiti iznalaženju sporazumnog i sveobuhvatnog rešenja za Kosovo i Metohiju. To rešenje mora da bude čvrsta osnova za izgradnju trajnog mira i dostizanje pune bezbednosti za sve ljude koji žive na prostoru južne srpske pokrajine.
3. Republika Srbija spremna je da učini dodatne ustupke u cilju prevladavanja trenutnog stanja u odnosima između srpskog i albanskog naroda. Istovremeno, Republika Srbija nije spremna da čini dodatne ustupke koji bi mogli da dovedu do ugrožavanja njenih državnih i nacionalnih interesa.
4. Republika Srbija pristupa dijalogu sa PIS u Prištini svesna značaja koji bi postizanje obostrano prihvatljivog rešenja za Kosovo i Metohiju imalo u kontekstu dalje i ubrzane integracije čitavog regiona Zapadnog Balkana u Evropsku uniju.
5. Narodna skupština Republike Srbije zahteva od Vlade Republike Srbije da je redovno izveštava o razvoju događaja, toku razgovora sa predstavnicima PIS u Prištini u vezi sa Kosovom i Metohijom, kao i o sprovođenju ovde utvrđenih ciljeva, aktivnosti i mera za zaštitu suvereniteta, teritorijalnog integriteta i ustavnog uređenja Republike Srbije.
6. Ova Rezolucija i njome utvrđeni pravac, smernice i ciljevi državne politike obavezujući su za sve državne organe i organizacije i mogu biti izmenjeni jedino novom rezolucijom Narodne skupštine Republike Srbije.
7. Ovu rezoluciju objaviti u „Službenom glasniku Republike Srbije”.
RS broj:
U Beogradu, januar 2013. godine
Narodna skupština Republike Srbije
Predsednik
OBRAZLOŽENJE
I. USTAVNI OSNOV
Ustavni osnov za donošenje ove rezolucije sadržan je u članu 99. stav 1. tačka 7. i stav 2. Ustava Republike Srbije, kojim je propisano da Narodna skupština donosi zakone i druge opšte akte iz nadležnosti Republike Srbije i da vrši druge poslove određene Ustavom i zakonom, kao i u članu 8. stav 1. Zakona o Narodnoj skupštini („Službeni glasnik RS”, broj 9/10), kojim je, između ostalog, propisano da Narodna skupština donosi rezoluciju.
II. RAZLOZI ZA DONOŠENJE REZOLUCIJE
Razlozi za donošenje ove rezolucije sadržani su u potrebi da se očuva kontinuitet jedinstvene državne politike i da se utvrdi okvir delovanja državnih organa i drugih javnih činilaca u odbrani suvereniteta, teritorijalnog integriteta i ustavnog poretka Republike Srbije. Navedenom rezolucijom Narodna skupština Republike Srbije utvrđuje osnovne principe za političke pregovore sa predstavnicima privremenih institucija samouprave (PIS) u Prištini, imajući u vidu dugoročne državne i nacionalne ciljeve i interese utvrđene Političkom platformom za razgovore sa predstavnicima privremenih institucija samouprave u Prištini,.
Republika Srbija, u dobroj veri (bona fide), teži nastavku razgovora sa predstavnicima PIS u Prištini, ubeđena u to da je trajno i održivo rešenje za Kosovo i Metohiju moguće dostići kroz iskreni dijalog dve strane.
Ova Rezolucija donosi se radi utvrđivanja osnovnih okvira za razgovore sa predstavnicima PIS u Prištini uzimajući u obzir sledeće elemente:
• Da osnovna polazna premisa za razgovore sa PIS u Prištini na visokom političkom nivou bude da Republika Srbija, u skladu sa međunarodnim pravom, Ustavom i voljom građana, ne priznaje i nikada neće priznati jednostrano proglašenu „nezavisnost“ Kosova;
o Sva prava i nadležnosti, koja kao rezultat pregovora budu priznata PIS u Prištini, biće preneta zakonom na organe A.P. KiM u skladu sa Ustavom, zakonima i drugim propisima Republike Srbije;
• Da osnovna težnja tokom nastavka razgovora sa predstavnicima PIS bude postizanje sveobuhvatnog rešenja a da svi pojedinačni dogovori budu u skladu sa ciljevima državne politike utvrđenim ovom Rezolucijom;
• Da polazeći od činjenice da je Srbija u dosadašnjem toku političkog procesa, uprkos i nakon nelegalne JPN Kosova, svojim postupcima pružila PIS u Prištini ograničeni pravni i međunarodni subjektivitet i legitimitet, razgovori na visokom političkom nivou budu vođeni o prevazilaženju institucionalnih paralelizama na području A.P. KiM, ne zadirući u pitanje međunarodnog i državno-pravnog statusa PIS u Prištini. Cilj je uspostavljanje organa vlasti na području pokrajine koji bi bili priznati od svih strana uključenih u proces, i uspostavljanje čvrstih pravnih i političkih garancija na nivou pokrajine i međunarodne zajednice, za politička, teritorijalna i druga prava nacionalnih zajednica na čitavom području pokrajine;
• Da Republika Srbija posebno insistira na:
A) Uspostavljanju Autonomne zajednice srpskih opština na KiM koju bi činile teritorijalna autonomija četiri opštine severa KiM i druge opštine sa većinskim srpskim i manjinskim stanovništvom (npr. Gračanica, Štrpce, Gora itd), zasnovane na posebnom Statutu o autonomiji Zajednice srpskih opština KiM i jemčene Ustavom pokrajine i javnom deklaracijom predstavnika međunarodne zajednice uključenih u proces;
-Izvorne nedležnosti i elementi unutrašnjeg uređenja Autonomne zajednice srpskih opština na KiM biće usaglašeni kroz politički dijalog.
-Republika Srbija smatra da ova autonomija podrazumeva postojanje izvornih nadležnosti u oblastima:
o Prosvete (osnovnog, srednjeg i visokog školstva),
o Zdravstva (svi nivoi zdravstvene zaštite),
o Sporta,
o Kulture,
o Javnog informisanja,
o Zaštite životne sredine,
Ø Kreiranje i sprovođenje politike zaštite životne sredine i održivog razvoja.
o Prostornog planiranja,
Ø Isključiva nadležnost u regulaciji prostornog planiranja i mehanizama za upravljanje čitavim procesom, kao i u procedurama za procesuiranje zahteva i njihovo odobravanje;
Ø Isključiva nadležnost u regulaciji sistema za razvoj javnog zemljišta, što uključuje određivanje kriterijuma za namenu različite vrste zemljišta i za korišćenje zemljišta;
Ø Isključiva nadležnost u upravljanju mehanizmom za utvrđivanje zakonitosti vlasništva nad zemljištem i nekretninama;
Ø Isključiva nadležnost u kreiranju politike razvoja zemljišta i stanogradnje, upravljanje javnim površinama uz postojanje sistema efikasne administrativne intervencije u procesu izgradnje, prostornog planiranja i korišćenja zemljišta.
o Poljoprivrede,
o Šumarstva,
o Vodoprivrede,
o Lova, ribolova,
o Pravosuđa (tužilaštva u prvom i sudstva u prvom i drugom stepenu, sudovi na području Autonomne zajednice srpskih opština KiM bili bi ustanovljeni zakonima na nivou pokrajine, ali bi sporazumom koji proistekne iz političkog procesa bilo utvrđeno da zakon mora da predvidi mehanizam putem koga građani Autonomne zajednice preko svojih predstavnika utiču na izbor i sastav sudova. Ovi sudovi bi imali ovlašćenje da na području Autonomne zajednice, u skladu sa propisima važećim u pokrajini, odlučuju u sporovima o osnovnim ličnim odnosima, pravima i obavezama građana, da izriču kazne i druge mere prema učiniocima krivičnih dela i drugih kažnjivih dela određenih zakonom; da odlučuju o zakonitosti pojedinačnih akata organa i organizacija koje vrše javna ovlašćenja; rešavaju sporove o imovinskim i radnim odnosima i odlučuju o drugim pitanjima u skladu sa važećim zakonima).
o Unutrašnjih poslova (Autonomna policija bila bi u formalnom smislu deo policijskih snaga Kosova, a funkcionisala bi pod autoritetom Izvršnog veća Autonomne zajednice srpskih opština KiM, na teritoriji Autonomije i u skladu sa ovlašćenjima koja su definisana zakonima u saglasju sa najvišim pravnim aktom A.P. KiM i Statutom Autonomne zajednice srpskih opština na KiM.)
o Rudarstva,
o Energetike,
o Telekomunikacija,
o Trgovine i ekonomske politike,
Ø Izvršno veće ima isključivu nadležnost u pitanjima trgovine i organizacije sajmova, uključujući administrativno planiranje trgovinskih aktivnosti kao i regulaciju sajamskih aktivnosti na teritoriji Autonomne zajednice srpskih opština KiM.
o Fiskalne politike i finansija,
o Posebna ovlašćenja Autonomne zajednice srpskih opština na KiM vezana za jedinstvene registre privrednih društava, društveno-političkih organizacija i verskih zajednica;
o Organi Autonomne zajednice srpskih opština na KiM trebalo bi da Ustavom A.P. KiM imaju, garantovanu mogućnost uspostavljanja neposredne saradnje sa organima Republike Srbije, kao i pravo na dopunsko finansiranje iz sredstava predviđenih budžetom Republike Srbije;
o Autonomna zajednica srpskih opština na KiM samostalno odlučuje o izgledu i upotrebi svojih simbola (grba, zastave, himne i dr), dok je zakonom na nivou pokrajine preciznije uređena upotreba simbola pokrajine kao i zajednička upotreba simbola pokrajine i teritorijalne autonomije;
Ø Autonomna zajednica srpskih opština KiM ima Skupštinu Autonomne zajednice i Izvršno veće Autonomne zajednice koji bi se starali o vršenju poslova iz delokruga ZSO KiM utvrđenih Statutom.
B) Uspostavljanju specijalnog statusa za seoske enklave u kojima Srbi i drugi nealbanci čine većinsko stanovništvo, eventualno i za područje opštine Gora (ovo poslednje je samo mogućnost, u slučaju da većina stanovništva u Gori ne želi da ova opština uđe u sastav Autonomne zajednice srpskih opština KiM);
o Područja obuhvaćena specijalnim statusom, naročito izvan gradskih sredina, treba gde god je to moguće da za polaznu osnovu prilikom određenja teritorije imaju etničku strukturu koja je postojala pre etničkog čišćenja, obzirom da i za međunarodnu zajednicu mora biti neprihvatljivo da rezultati etničkog čišćenja u 21. veku u Evropi budu polazna tačka za iznalaženje nekog političkog rešenja;
o Izvorne nadležnosti područja sa specijalnim statusom bi bile uže od nadležnosti Autonomne zajednice srpskih opština, ali bi nužno trebalo da obuhvate uticaj na izbor kadrova i strukturu organa unutrašnjih poslova za data područja, pravosuđe u prvoj instanci, prosvetu, zdravstvo kao i pitanja koja zadiru u oblast osnovnih političkih i ekonomskih prava;
o Sporazumom može biti utvrđeno da područja specijalnog statusa pojedine od ovih nadležnosti vrše u saradnji sa organima Autonomne zajednice srpskih opština, u skladu sa zakonima i drugim propisima koji važe u pokrajini.
V) Uspostavljanje posebnog ugovornog odnosa između Srpske Pravoslavne Crkve i PIS u Prištini;
o Ovim ugovorom, koji bi trebalo da uzme u obzir iskustva iz statusa Rimo-katoličke crkve u Italiji, trebalo bi da bude utvrđena međunarodno validna garancija za objekte SPC, crkvene posede i delovanje SPC na području pokrajine;
o Detalji vezani za pregovaračku poziciju po ovom pitanju moraju biti usaglašeni sa predstavnicima SPC.
G) Da u Ustavu A.P. KiM bude predviđena trajna garancija za proklamovani povratak lica raseljenih sa KiM i njihovih potomaka na osnovu političkog rešenja usvojenog pregovorima;
o Potrebno je usvajanje Zakona o povratku na nivou Pokrajine, kojim će biti utvrđene obaveze organa A.P. KiM, Autonomne zajednice srpskih opština, i jedinica lokalne samouprave u pogledu povratka izbeglih i interno raseljenih lica;
o Potrebno je, na teritoriji Autonomne zajednice srpskih opština KiM, obezbediti i garantovati pravo i uslove za održiv povratak za ona prognana lica sa KiM kojima je onemogućen povratak u njihove domove u drugim delovima A.P. KiM.
D) Rezultat pregovora mora da bude i stvaranje efikasnog pravnog i organizacionog mehanizma koji bi omogućio uključivanje predstavnika srpskog i drugog nealbanskog stanovništva u rad i odlučivanje svih institucija i organa vlasti A.P. KiM, a na način da se onemogući bilo koji oblik majorizacije od strane albanskih predstavnika u tim institucijama i organima vlasti;
o Srpska strana predlaže podelu A.P. KiM na nekoliko regiona, od kojih bi jedan zaseban predstavljala Autonomna zajednica srpskih opština KiM;
o Srpska strana predlaže formiranje dvodome Skupštine A.P. KiM, u kojoj bi gornji dom predstavljao Dom regiona i verskih zajednica, a donji dom bi bio Dom građana;
Ø U skladu sa ovim predlogom, u Domu regiona i verskih zajednica bi svi regioni i glavne verske zajednice bili ravnopravno zastupljeni, a u Domu građana bi srpsko i nealbansko stanovništvo bilo zastupljeno u skladu sa garantovanim kvotama i izbornim rezultatima;
Ø Predsedavajući jednog od dva Doma, kao i potpredsednik drugog od dva Doma, bi trebalo da budu predstavnici srpskog i nealbanskog stanovništva za koje se izjasni većina predstavnika izabranih iz redova srpskog i nealbanskog stanovinštva u tom Domu;
Ø Moraju postojati efikasni proceduralni mehanizmi koji bi onemogućili donošenje odluka preglasavanjem u pitanjima koja direktno zadiru u nadležnosti Autonomne zajednice srpskih opština KiM i prava srpskog i drugog nealbanskog stanovništva u A.P. KiM.
Đ) Imovinska pitanja moraju da budu trajno rešena u skladu sa važećim međunarodnim konvencijama, opšteprihvaćenim pravnim principima i standardima, a svakako u cilju uspostavljanja pravne sigurnosti i stabilnog poslovnog i ivesticionog okruženja na teritoriji A.P. KiM.
III. FINANSIJSKA SREDSTVA
Za sprovođenje ove rezolucije nisu potrebna dodatna finansijska sredstva.
Light where we can, heavy when we must
Today’s New York Times declares victory for those in the Obama Administration who favor a light footprint abroad. The members of the new national security team–Hagel, Kerry and Brennan–each leans in that direction. Though Hagel voted as a senator for the Iraq war, he later became a doubter. His Vietnam experience and Kerry’s make both new cabinet members hesitant about the use of American military force abroad. Brennan, while always talking a good line in favor of a more comprehensive approach to counter-terrorism in Yemen, is the brains behind the canonical light footprint drone war there against Al Qaeda in the Arabian Peninsula.
The light footprint approach is also getting a boost in Afghanistan, where the White House is leaning towards leaving fewer troops after 2014 than some would like. Zero is even a possibility. The leaks to this effect are all too clearly intended to get President Karzai, who is visiting Washington this week, to stop his mouthing off against the American presence and to convince the Taliban that they can get half a loaf if they come to the negotiating table. But feints in diplomacy have a way of becoming reality. America’s parlous fiscal situation will make many members of Congress look benignly on cutting back the U.S. presence in Afghanistan.
I need hardly mention that the Administration has already taken a light footprint approach to Syria–maybe more like a no footprint approach. It provides humanitarian assistance through nongovernmental organizations and as well as political support to the National Coalition of Syrian Revolutionary and Opposition Forces, now recognized as the legitimate representative of the Syrian people, and other Syrian opposition organizations. It is also setting up Patriot batteries in Turkey and turning a blind eye to arms flowing from Qatar and Saudi Arabia. The results so far have fallen well short of the goal of ending the Asad regime and risk letting Syria fall into the hands of Sunni extremists. But the burden on the United States is mainly diplomacy and foreign assistance, not the far more expensive military.
I find it hard to fault the Administration for trying to limit commitments and save money at a time of serious fiscal strain. But it is a mistake to think we will always want to avoid the heavier footprint: troops and civilians on the ground to establish a safe and secure environment and plant the seeds for governance in states that may fail in ways that endanger vital American interests. The problem I see so far is not so much the President’s preference for the light footprint, but rather the assumption that it will ever be thus. Each and every president since the end of the Cold War has tried to avoid state-building efforts abroad. Each and every one has concluded that they were needed in one place or the other. This includes President Obama, who has quietly and correctly (if not alway successfully) indulged in civilian statebuilding to prevent violence in South Sudan since independence (the troops are cheap since they come from the UN). Obama also tried statebuilding in Afghanistan, where it was not a brilliant success.
We need to maintain the capacity to do heavier footprints, civilian as well as military, even as we try to avoid situations in which they are likely to be needed. This is the equivalent of asking the U.S. government to walk and chew gum at the same time. It has a hard time doing that. It is much more inclined to dismantle the extensive apparatus and experience built up during more than 10 years of war in Iraq and Afghanistan than to husband and sustain it. The Civilian Response Corps President George W. Bush established, after declaring as a candidate his disdain for “a nation-building corps,” is already gutted. We’ll be reinventing that wheel if ever there is intervention in Syria, Mali, Iran or half a dozen other places where it might be needed in the next decade. This is not wise or economical.
Our mantra should be: light where we can, heavy where we must.
PS: David Rothkopf hopes what he calls the “disengagers” will redouble diplomatic efforts. Would that it be so.